Prawo Ohma

Natężenie prądu I płynącego przez dany przewodnik jest proporcjonalne do napięcia U między końcami przewodnika.

\[ I=\frac{1}{R} \cdot U =\frac{U}{R} \]

Stałą proporcjonalności zwyczajowo zapisuje się jako \( \frac{1}{R} \), gdzie wielkość R nazywamy oporem elektrycznym danego przewodnika.

Opór przewodnika można wyznaczyć ze wzoru \( R=\frac{U}{I} \), prawo Ohma zapewnia, ze stosunek napięcia U do natężenia prądu I jest taki sam bez względu na wartość napięcia wytworzonego między końcami przewodnika.

Jednostką oporu jest \( 1\Omega \), gdy przyłożenie do końców przewodnika napięcia 1V wywołuje w nim prąd elektryczny o natężeniu 1A.

\[ 1\Omega =\frac{1V}{1A} \]

Opornik – urządzenie elektryczne o określonym (i zazwyczaj znanym) oporze nazywamy opornikiem. Oznaczenie opornika przedstawiono obok:

Na schematach elektrycznych pomijamy opór przewodów łączących poszczególne elementy. W ten sposób punkty połączone bezpośrednio przewodem mają zawsze jednakowy potencjał (napięcie U między końcami takiego przewodu o oporze R = 0 jest bowiem równe \( U=RI=0\cdot I=0 \) ).

Rys. 6-2-1 Oznaczenie opornika

Przykład 1.

Jakie jest natężenie prądu płynącego przez żarówkę, której opór jest równy \( R=1100\Omega \)? żarówka podłączona jest do napięcia \( U=220V \). Opór przewodów doprowadzających prąd do żarówki pomijamy.

Rozwiązanie

Zgodnie z prawem Ohma:

\( I=\frac{U}{R}=\frac{220V}{1100 \Omega}=0,2A \)

Odpowiedź

Natężenie prądu płynące przez żarówkę wynosi 0,2 A.